Δε θα μπορούσαμε να βρεθούμε στο San Francisco και να μην επισκεφτούμε τις περίφημες φυλακές του Alcatraz!
Πολλοί δεν καταλαβαίνουν γιατί μία φυλακή μπορεί να γίνει τουριστικός προορισμός. Μία οποιαδήποτε φυλακή μπορεί να μην έχει ενδιαφέρον, το Alcatraz όμως κουβαλάει μία τεράστια ιστορία, έχει γίνει αφορμή (και σκηνικό) για πολλές χολυγουντιανές ταινίες, έχει ωραία θέα στο Σαν Φρανσίσκο και τελικά είναι κάτι μοναδικό.
Τα εισιτήριά μας τα είχαμε κλείσει online αρκετό καιρό πριν με το Alcatraz Cruises γιατί λίγες μέρες πριν διακινδυνεύεις να μη βρεις εισιτήριο. Φτάσαμε το πρωί στο Pier 33 από όπου φεύγει το καραβάκι της εταιρίας κάθε μισή ώρα (ο κόσμος πάρα πολύς) και αφού επιβιβαστήκαμε σε μόλις 10 λεπτά είχαμε φτάσει! Η απόσταση επικίνδυνα κοντινή αλλά απαγορευτική για οποιαδήποτε σκέψη απόδρασης.
Μόλις φτάνεις στο νησί σε υποδέχονται οι ταμπέλες που υπενθυμίζουν ότι η απόδραση από αυτό ήταν αδύνατη, - πέρα από την τρομακτική ασφάλεια - εξαιτίας των ρευμάτων του ωκεανού και των καρχαριών που κολυμπάνε ανέμελα στα νερά του San Francisco Bay.
Μόλις μπαίνεις μέσα στο κτίριο των φυλακών μόνο δέος μπορείς να νιώσεις αντικρύζοντας τα στενόχωρα κελιά και σκεπτόμενος ότι κάποτε αυτό το ερημωμένο κτίριο φιλοξενούσε τους αγριότερους κακοποιούς.
Με την είσοδό μας, οι υπεύθυνοι μας μοίρασαν ακουστικά με τη βοήθεια των οποίων ξεδιπλώθηκε στα αυτιά μας (αλλά και στα μάτια μας) ολόκληρη η ιστορία αυτού του νησιού. Ανατριχιαστικοί θόρυβοι, στιχομυθίες μεταξύ κρατουμένων και φυλάκων ακόμα και μία εξέγερση που έλαβε χώρα το 1946 μέσα στη φυλακή, έγιναν εύκολα εικόνα.
Οι φυλακές λειτούργησαν μέχρι και τις 21 Μαρτίου του 1963 με τελευταίο κρατούμενο που στάλθηκε εκεί τον Frank Weatherman.
Τα κελιά φιλοξένησαν "διάσημους" κακοποιούς όπως τον Al Capone (καταδικάστηκε για φοροδιαφυγή και παρέμεινε 5 χρόνια έγκλειστος στο νησί) και τον Robert "Birdman" Stoud, ίσως τον γνωστότερο κακοποιό στις ΗΠΑ, ο οποίος έμεινε 17 χρόνια στο Αλκατράζ.
Λέγεται ότι η καθημερινότητα στις φυλακές άγγιζε τα όρια του απάνθρωπου. Στους φυλακισμένους αναγνωρίζονταν μόνο τέσσερα δικαιώματα: αυτό της ιατρικής περίθαλψης, της στέγης, της τροφής και του ρουχισμού.
.JPG) |
| To τελευταίο menu των κρατουμένων |
Οι κρατούμενοι δούλευαν εξωφρενικά ωράρια, όταν δεν είχαν καλή συμπεριφορά τιμωρούνταν ενώ έσερναν στο πόδι τους μία σιδερένια μπάλα.
 |
| Φωτογραφικό ντοκουμέντο με σκηνές από τις φυλακές σε έκθεση φωτογραφίας έξω από τον χώρο του εστιατορίου |
.JPG) |
| Ένα τυπικό κελί κρατούμενου |
Τα κελιά ήταν τραγικά μικρά αλλά το πιο τραγικό όλων ήταν το να γνωρίζεις πως βρίσκεσαι σε απόσταση αναπνοής από την πανέμορφη πόλη του San Fransisco.
Μάλιστα, μερικά "προνομιούχα" κελιά του δευτέρου ορόφου είχαν θέα από ένα μικρό παραθυράκι που βρισκόταν στον απέναντι τοίχο και έβλεπαν το υπέροχο σκηνικό του San Fransisco. Ίσως το χειρότερο βασανιστήριο.
Ο George DeVincenzi, ένας πρώην φύλακας εκεί, ανέφερε ότι "αυτή η γειτνίαση με την κουλτούρα της Καλιφόρνια οδήγησε πολλούς φυλακισμένους στην παράνοια".
 |
| Η θέα στο Σαν Φρανσίσκο |
Η πιο σοβαρή εξέγερση που έγινε ποτέ στο Alcatraz ήταν αυτή του 1946 και κράτησε δύο ολόκληρες μέρες. Σε αυτή τη μάχη 3 κρατούμενοι και 2 φύλακες έχασαν τη ζωή τους και τραυματίστηκαν περισσότερα από 15 άτομα.
Απόπειρες διαφυγής γίνονταν αλλά με κανένα αποτέλεσμα. Ή θα τους συνελάμβαναν ή θα πνίγονταν στα άγρια νερά του κόλπου. Μία μόνο φορά ήταν (ίσως) επιτυχής, αυτή του 1962. Υπάρχουν αμφιβολίες διότι οι τρεις δραπέτες δε βρέθηκαν ποτέ με συνέπεια να μην έχει αποκλειστεί η πιθανότητα πνιγμού.
 |
| Οι ανηφόρες του Σαν Φρανσίσκο φαίνονται πεντακάθαρα από το νησί του Alcatraz. Τόσο κοντά. |
Μετά την "κατάργηση" των φυλακών το 1963, το 1969 μία ομάδα Ινδιάνων ακτιβιστών του Σαν Φρανσίσκο κατέλαβε το κτίριο για 19 ολόκληρους μήνες (από τις 20 Νοεμβρίου 1969 μέχρι τις 11 Ιουνίου 1971). Από το 1972 ξεκίνησε να λειτουργεί ως πάρκο και το 1986 χαρακτηρίστηκε ως Εθνικό Ιστορικό Ορόσημο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η ιστορία του Alcatraz ενέπνευσε το Χόλυγουντ και δεν είναι λίγες οι ταινίες που γυρίστηκαν για τα γεγονότα που εκτυλίχτηκαν εκεί.
Είναι μία φοβερή εμπειρία που σίγουρα αξίζει εάν βρεθεί κάποιος στο Σαν Φρανσίσκο.
